۱۲ روز جنگ و نجات؛ روایت رئیس آتش‌نشانی تهران از صدای امید در دل ویرانی
«در این ۱۴۲ نقطه، حدود ۱۸۰ نفر را زنده از زیر آوار بیرون کشیدیم. یکی از آن‌ها سرباز کشتی‌گیری بود که وقتی در بیمارستان دیدمش، می‌گفت هیچ امیدی به زنده ماندن نداشتم؛ فقط صدایی می‌شنیدم که فریاد می‌زد ‘کسی زنده است اینجا؟’… و آن صدا صدای ما بود، صدای آتش‌نشانی.»
در میان ۱۴۲ نقطه اصابت، صدای فریاد «کسی زنده است اینجا؟» برای بسیاری حکم نجات را داشت. رئیس سازمان آتش‌نشانی تهران از تجربه ۱۲ روزه حضور بی‌وقفه نیروهای امدادی در جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران می‌گوید؛ روزهایی که با دستانی خاکی و قلب‌هایی بی‌قرار، جان صدها انسان از زیر آوار بیرون کشیده شد.۰۰.
به گزارش ایسنا، قدرت الله محمدی، رئیس سازمان آتش‌نشانی تهران، روایت تکان‌دهنده‌ای از ۱۲ روز نفس‌گیر جنگ ارائه داد. او از ۱۴۲ نقطه‌ای گفت که تیم‌های آتش‌نشانی با جان‌فشانی در آن‌ها حاضر شدند؛ نقاطی که هرکدام خاطره‌ای از تلاش برای نجات، دلهره اصابت دوباره و اشک و امید در دل خاک و آتش داشت.
محمدی بیان داشت: «در این ۱۴۲ نقطه، حدود ۱۸۰ نفر را زنده از زیر آوار بیرون کشیدیم. یکی از آن‌ها سرباز کشتی‌گیری بود که وقتی در بیمارستان دیدمش، می‌گفت هیچ امیدی به زنده ماندن نداشتم؛ فقط صدایی می‌شنیدم که فریاد می‌زد ‘کسی زنده است اینجا؟’… و آن صدا صدای ما بود، صدای آتش‌نشانی.»
محمدی می‌گوید: خانواده‌هایی که به محل حادثه می‌رسیدند، با دیدن آتش‌نشان‌ها آرام می‌شدند: «وقتی می‌فهمیدند گروهی آمده‌اند برای نجات، امید در چشمانشان زنده می‌شد.»
نکته‌ای که محمدی با بغض از آن یاد می‌کند، رفتار آتش‌نشان‌ها در این روزها بود و ادامه می‌دهد: «بچه‌ها می‌گفتند استراحت نمی‌خواهیم؛ اگر واقعاً ضرورت دارد، شیفت استراحت را حذف کنید. بازنشسته‌ها هم همه پیام داده بودند که اگر نیاز دارید، ما هستیم؛ می‌آییم برای کمک.»
رئیس سازمان آتش‌نشانی با بیان اینکه این عملیات فقط نجات نبود، بلکه فشاری روحی و روانی سنگین بر نیروها تحمیل کرد، می‌گوید: «در ازدحام برخی مناطق، با خودم فکر می‌کردم اگر دوباره محل مورد اصابت قرار بگیرد چه اتفاق تلخی رقم خواهد خورد…»
محمدی در پایان از مردم خواست که در چنین مواقعی، از تجمع در محل حادثه خودداری کنند و می افزاید: «فاصله را حفظ کنید و بگذارید امدادگران با تمرکز و ایمنی کار کنند. اگر حادثه‌ای رخ دهد، فقط نیروهای حاضر آسیب می‌بینند، نه جمعیتی بزرگ.»
۱۲ روز جنگ گذشت، اما صدای فریاد آن آتش‌نشان، هنوز در ذهن آن سرباز جوان زنده است؛ صدایی که برایش یعنی زندگی. صدایی که نامش «نجات» است.
نظرات (0)
در حال بارگذاری نظرات...